تاریخچه دوج کوین

مز ارز دوج کوین بر اساس ارز دیجیتال دوج کوین یک شوخی به وجود آمد، ولی در ادامه توانست جایگزینی در دسترس برای بیت کوین باشد. خالق رمز ارز دوج کوین که با نام مستعار شیبتوشی ناکاموتو (Shibetoshi Nakamoto) شناخته می‌شود و ناشناس زندگی می‌کند، بدون اینکه قصد فراگیری آن در بین عموم مردم را داشته باشد، فقط برای شوخی و سرگرمی، قصد ایجاد یک سیستم پرداخت آنلاین دوستانه و خودمانی را داشت.

کاربرد دوج کوین چیست؟

مانند همه رمز ارزها از دوج کوین می‌توان با هدف سرمایه‌گذاری و ترید جهت کسب سود استفاده کرد. اکثر جامعه کاربران دوج کوین از این آلت کوین به دلایلی مانند کارمزد تراکنش بسیار پایین، سرعت تراکنش بالا و کاربری آسان به‌عنوان یک ارز استفاده می‌کنند. این ارز مناسب‌ترین گزینه برای انعام یا هدیه دادن در ازای تولید محتوای جالب در سطح اینترنت است.

طرفداران و کاربران دوج کوین، به‌طور مستمر به دنبال جمع کردن سرمایه برای فعالیت‌های خیرخواهانه و حمایتی در این شبکه هستند. از جمله این فعالیت‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

در ژانویه سال 2014 برای تیم سورتمه‌سواری جامائیکا (Bobsleigh) که اعضای آن توانایی مالی شرکت در المپیک زمستانی سوچی را نداشتند، 50 هزار دلار دوج کوین جمع‌آوری شد.
در 22 مارس 2014، مصادف با روز جهانی آب، جامعه کاربران دوج کوین 30 هزار دلار برای ساخت چاه آب آشامیدنی در کشور کنیا جمع‌آوری کردند.
در مارس 2014 طرفداران دوج کوین، با جمع‌آوری 55 هزار دلار، از یک راننده مسابقات نسکار (NASCAR) با نام جاش وایز (Josh Wise) حمایت کردند.

دوج کوین، در انجمن ردیت (Reddit) یک صفحه پرطرفدار دارد. اعضای جامعه دوج کوین می‌توانند در این صفحه برای تولیدکنندگان محتواهای جالب، دوج اهدا کرده و همچنین از طریق همین پلتفرم برای کمک‌های خیرخواهانه اقدام کنند.

درآمد این شرکت از کجاست؟

درآمد قانونی شرکت آیفینکس (به جز درآمدی که می‌تواند از دستکاری بازار به دست بیاورد)، از دو جا به‌دست می‌آید: کارمزدهای بیتفینکس و سود پشتوانه ذخیره‌شده در حساب‌های بانکی.

صرافی بیتفینکس به عنوان درگاهی برای دسترسی به تترهای جدید عمل می‌کند. برای دیگر صرافی‌های ارز دیجیتال که از تتر پشتیبانی می‌کنند، این ارز دیجیتال یک منبع مهم تأمین نقدینگی است. با صرافی بیتفینکس می‌توان تترها را به پول نقد (دلار واقعی) تبدیل کرد و بیتفینکس در این بین از چند جا می‌تواند کارمزد به‌دست بیاورد.

برای خرید مستقیم تتر از بیتفینکس، کاربران باید دلار واقعی را به حساب‌های بانکی این صرافی واریز کنند. از سوی دیگر، بیتفینکس اصلی‌ترین جایی است که کاربران می‌توانند تترهای خود را به دلار واقعی تبدیل کنند. برای واریز و برداشت دلار واقعی در صرافی بیتفینکس باید 0.1 دلار کارمزد پرداخت شود. همچنین برداشت USDT از بیتفینکس هم مستلزم پرداخت کارمزد است. این درآمدی است که شرکت آیفینکس از طریق صرافی بیتفینکس به دست می‌آورد، نه خود تتر. به جز این، شرکت آیفینکس با ذخیره مقدار زیادی دلار در بانک‌ها سود بانکی زیادی دریافت می‌کند.

جنجال‌ها

تتر به عنوان یکی از مرموزترین بازیگران صنعت ارزهای دیجیتال شناخته می‌شود. بارها در مقالاتی ادعا شده است که این تشکیلات می‌تواند با دستکاری عرضه، بر قیمت بیت کوین و جهت بازار ارزهای دیجیتال تأثیر بگذارد. یکی از این مقالات ادعا می‌کند که تتر در رشد شدید قیمت بیت کوین به 20,000 دلار در اواخر سال 2017 نقش داشته است. طبق این ادعا، شرکت آیفینکس واحدهای USDT بدون پشتوانه ایجاد کرده، با آن بیت کوین خریده و باعث رشد مصنوعی قیمت بیت کوین شده است.

در آوریل 2019 (فروردین 98)، دفتر دادستان کل نیویورک تتر را متهم کرد که برای جبران ضررهای خود 850 میلیون دلار از پشتوانه تترها را برداشته است؛ ادعایی که بیتفینکس رد کرده است. کمی بعد، یکی از وکلای آیفینکس به صورت رسمی اعتراف کرد که فقط 74 درصد از واحدهای USDT پشتوانه دلار واقعی دارند. وقتی خبر اتهامات وارده منتشر شد، کاربران این صرافی دارایی‌های خود را به ارزش حداقل 90 میلیون دلار از کیف پول‌های بیتفینکس خارج کردند. در زمان نگارش این مطلب، هنوز تتر درگیر اتهامات ریز و درشت است.

از طرف دیگر، با وجود منزوی بودن و عدم شفافیت فعالیت‌های این شرکت، تتر از اعتماد بالایی در میان صرافی‌های بزرگ برخوردار است. با توجه به قوانین سفت‌و‌سخت آمریکا و هنک‌کنگ که آیفینکس ملزم به تبعیت از آنها است، معامله‌گران تتر خیلی نگران سرمایه‌های خود نیستند. USDT که در ابتدای عرضه در رده‌های بسیار پایین بازار ارزهای دیجیتال قرار داشت، با فعالیت باثبات خود طی چند سال اخیر، حالا در میان چهار ارز دیجیتال برتر بازار از

نظر ارزش بازار قرار دارد.

بسیاری از صرافی‌های معتبر ارزهای دیجیتال، اعلام کرده‌اند که به‌دنبال پیاده‌سازی سرویس‌های لایتنینگ در پلتفرم‌های خود هستند تا امکان واریز و برداشت بیت کوین را برای مشتریان خود تسهیل کنند. جدا از تمامی این اتفاقات، شبکه بیت کوین اکنون در آستانه به‌روزرسانی تاریخی تپروت (Taproot) است که امکان ایجاد قراردادهای هوشمند مالی بر روی این شبکه را فراهم خواهد کرد.

همه این اخبار و رویدادها، نشان از آن دارند که فناوری لایتنینگ به‌زودی به مؤلفه‌ای اساسی در شبکه بیت کوین تبدیل خواهد شد و در آینده نزدیک، استفاده از آن برای اغلب کاربران شبکه ناگزیر خواهد بود.

در این مقاله قصد داریم ضمن معرفی شبکه لایتنینگ بیت کوین و نحوه کارکرد آن، ساده‌ترین روش‌های ممکن برای استفاده از این فناوری را با هم مرور کرده و با کاربرد‌های واقعی آن بیشتر آشنا شویم. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

مشکل مقیاس‌پذیری، مانعی بر سر راه شبکه بیت کوین

بسیاری بر این باورند که بیت کوین می‌تواند آینده سیستم مالی را به نفع خود تغییر دهد؛ اما در حال حاضر، در دامِ محبوبیت خود گرفتار شده است. حقیقت این است که برای رسیدن به این هدف، مشکلی جدی وجود دارد: طراحی بلاک چین بیت کوین به‌ گونه‌ای است که مقیاس‌پذیری را فدای امنیت و تمرکززدایی کرده است.

در حال حاضر، شبکه پرداخت ویزا در هر ثانیه 4,000 تراکنش پردازش می‌کند که به‌طور بالقوه می‌تواند تا 65,000 تراکنش در ثانیه نیز برسد. اما توان عملیاتی بیت کوین فقط 7 تراکنش در ثانیه است.

ساده‌ترین تعریفی که از مقیاس‌پذیری در بلاک چین‌ها می‌توان ارائه داد، به هم نخوردن عملکرد طبیعی شبکه، با افزایش تعداد کاربران و تراکنش‌هاست؛ به‌طوری که تقاضای به وجود آمده قابل مدیریت باشد.

به‌بیان دقیق‌تر، مقیاس‌پذیری اندک به دو مشکل اساسی در شبکه بیت کوین منجر می‌شود: سرعت و هزینه.

همچنین بخوانید:

مقیاس پذیری در بلاک چین چیست؟

مشکل اول: سرعت پایین تراکنش‌ها

خرید و فروش دوج کوین

بلاک چین از مجموعه‌ای بلاک تشکیل شده که هر کدام از این بلاک‌ها حاوی گروهی از تراکنش‌ها هستند. بلاک چین بیت کوین طوری طراحی شده است که در هر بلاک، تعداد مشخصی از تراکنش‌ها را جای می‌دهد.

اگر تراکنشی که کاربر انجام می‌دهد در بلاک جاری (که قرار است استخراج شود) قرار نگیرد، وارد صف تراکنش‌های در حال انتظار می‌شود که اصطلاحاً آن را ممپول (MemPool) یا استخر تراکنش‌های در حال انتظار می‌نامیم. سرعت پردازش این تراکنش‌ها، بسته به شلوغی ممپول، ممکن است بین چند دقیقه تا حتی چند روز طول بکشد.

مشکل دوم: هزینه بالای تراکنش‌ها

شبکه بیت کوین و شبکه‌های مشابه دیگر، با پروتکل اجماعی به نام اثبات کار (proof of work) کار می‌کنند. ماینرها یا همان استخراج‌کنندگان در این اجماع انرژی فراوانی را صرف حل یک پازل یا معمای دشوار می‌کنند. برای جبران هزینه تجهیزات و برقِ مصرفی ماینرها در فرایند رایانش، کارمزد تراکنش‌ها به آن‌ها تعلق می‌گیرد.

تا وقتی که سیستم کوچک و تعداد تراکنش‌های نیازمندِ تأیید کم باشد، شبکه به‌خوبی کار می‌کند و هزینه‌های تراکنش‌ها پایین است. اما با رشد شبکه، کارمزد تراکنش‌ها نیز بالا می‌رود؛ چون فضای محدودی در هر بلاک جدید وجود دارد. پس در زمان اوج ترافیک شبکه، تنها تراکنش‌هایی که کارمزد بالاتری پرداخت می‌کنند پردازش می‌شوند.